Terugblik, mijn route naar mijn huidige werk.
En dan in 1982 mag Jolanda naar de Kunstacademie in Kampen, voor haar een grote speeltuin waar Jolanda alles wil proberen en ontdekken. De docenten Pim Knaup, Jan Maaskant en ook Jan Dix en Joshua Janssen en mijn stagebegeleider Paul Panhuijsen (overleden in 2015) visueel en geluidskunstenaar en eigenaar van het Apollohuis te Eindhoven hebben een grote invloed gehad op haar beeldende ontwikkeling. Omdat haar verleden veel met muziek te maken heeft komt Jolanda al snel op het punt muziek/geluid te koppelen met beeldend werk. In 1985 schuift Jolanda dan ook een kleurenschilderij van van Itten in een kwintencirkel, waarbij Jolanda uitgaat van G=rood. Daarnaast vind Jolanda het heerlijk plastisch te werken, beelden maken, dat maakt dat Jolanda na het eerste jaar kiest voor ruimtelijke vormgeving/beeldhouwen.
In 1987 stopt Jolanda na 5 jaar met haar studie aan de kunstacademie, bijna klaar en een diploma, maar Anorexia nervosa maakt dat ze moet stoppen, Jolanda weegt nog maar 36 kilo en kan bijna niet meer lopen. Tijdens haar herstelperiode blijkt het tekenen en schilderen voor Jolanda ook belangrijk te worden. Na haar herstel lukt het Jolanda weliswaar zonder diploma, iets dat Jolanda lang heeft achtervolgd, weer aan te sluiten binnen de (kunst)wereld waar ze zich zo goed voelt.
Met regelmaat laat Jolanda van zich horen als beeldend kunstenaar totdat de vader van Jolanda in 2006 komt te overlijden, haar hele wereld staat op zijn kop en Jolanda mag zijn grafmonument uit marmer hakken. Hier ontdekt ze dat er vele emoties in haar loskomen en zorgt er voor dat ze haar verdriet goed kan verwerken. Jolanda neemt de stap Axis Mundo ( 01-01- 2008) op te richten, een bedrijfje waar mensen in haar atelier in Kampen kunnen komen werken aan een troostbeeld, ornament of een urn van steen of brons. Begin 2010 merkt Jolanda dat ze op psychisch vlak tekort komt en kiest ze ervoor te starten met de opleiding HBO Creatieve Therapie aan de Stendenhogeschool te Leeuwarden, omdat ze ook werkte met mensen met een verstandelijke beperking en later ook bij een buitenschoolse opvang kan Jolanda de verkorte route volgen en studeert ze in 2013 met diploma af.
Tot 2010 stond vooral de mens centraal in het werk van Jolanda, ze observeerde de wereld vanuit haar binnenste waarna ze weer in haar zelf keek wat iets met haar deed. Na 2013 kijkt ze naar binnen, laag na laag ontwikkelt Jolanda zich of wikkelt ze delen in haar zelf af. Er is meer vrijheid in haar eigen werk ontstaan, 'ik ben weer aan het spelen in mijn eigen speeltuin".
Het thema de mens blijft centraal staan, de serie waarin ze bij haarzelf naar binnen kijkt, in de vormgeving is inmiddels weer een andere beweging ontstaan, de vraag is nu waar deze route toe gaat leiden.